De bedels vertellen zijn verhaal
Het verhaal van Jamie, geboren met een VSD
Rond half oktober 2020 bleek uit een zwangerschapstest dat wij een paar weken zwanger waren, waar wij ontzettend blij mee waren.
Bij de controles bleek wel dat Jamie wat aan de kleine kant was, maar dat kon verder geen kwaad. De zwangerschap ging dan ook erg goed en ik (Alexandra) had eigenlijk nergens last van. Omdat ik epilepsie heb moest ik wel iedere maand een echo laten maken, zodat ze alles nauwlettend in de gaten konden houden, maar alles ging zo goed dat ik door heb kunnen werken tot de achtendertigste week.
In de nacht van 23 juni 2021 zijn mijn vliezen gebroken. Wij hebben toen midden in de nacht gebeld met het ziekenhuis, waar men ons vertelde dat we rond 8 uur ‘s morgens terechtkonden. Daar stelde men vast dat de weeën niet heftig genoeg waren. Bovendien kon ik nog lachen (…) dus we werden weer naar huis gestuurd.
De volgende dag waren de weeën iets heftiger, maar nog steeds niet heftig genoeg dus we konden voor de tweede keer onverrichter zake naar huis. Wel wisten we toen zeker dat de dag erna de bevalling gestart zou worden. Dit omdat je maximaal tweeënzeventig uur met gebroken vliezen mag blijven rondlopen.
De volgende dag gingen we al vroeg naar het ziekenhuis. We kregen een eigen suite en de eerste controles werden uitgevoerd. Ik kreeg twee banden om mijn buik waarmee zowel mijn hartslag als die van onze toekomstige zoon werden gemeten.
Ik had wel weeën, maar die waren niet heftig genoeg. De ontsluiting bleef ook uit. Daarom werd besloten mij weeënopwekkers te geven. Het gevolg was dat ik erg veel pijn kreeg. Toen ik vroeg om een ruggenprik heb ik die ook inderdaad gekregen, waarna de pijn gelukkig afnam. Op de monitor zagen we heftige weeën, maar ik voelde er weinig meer van.
Op onze kamer hing een TV, dus we besloten voetbal te aan kijken. Na een uur kwam de verpleegkundige even kijken hoe ver de ontsluiting was. Die bleek al zo groot dat ik mocht beginnen met persen. De benen in de steunen en persen maar. Omdat de hartslag van de baby bij elke wee zakte, werd een soort elektrode vlak onder de huid van de baby op het hoofdje geplaatst. Hiermee werd zijn hartslag goed in de gaten gehouden.
Vacuümpomp
De baby liet lang op zich wachten. Hij moest er op een gegeven moment echt uit. Daarom werd er een gynaecoloog bij gehaald, die onze zoon met een vacuümpomp ter wereld heeft gebracht. Het mooiste geschenk dat wij konden krijgen, lag in onze armen: Jamie, geboren op 25 juni 2021.
Na zijn geboorte ging het minder goed met Jamie. Hij dronk slecht, groeide daardoor amper, zweette veel en ademde zwaar en snel. Hij was vaak buiten adem. Dit voelde niet goed. Toen we een paar dagen thuis waren zijn we weer teruggegaan naar het ziekenhuis. Daar knapte Jamie na een paar dagen alweer op en mochten we weer naar huis. Maar na een tweede ziekenhuisopname werd duidelijk dat hij een ruis had bij zijn hartje. Een arts kwam er na onderzoek achter dat Jamie een aangeboren hartafwijking had, een VSD. Dat is een gat tussen de hartkamers.
Op 1 september 2021 is Jamie hieraan geopereerd. Een vreselijk spannende openhartoperatie die ongeveer vier uur duurde. Wij moesten voor de operatie vroeg in het ziekenhuis zijn. Daar moesten we nog even wachten voordat Jamie aan de beurt was, omdat er voor hem nog iemand anders werd geopereerd. Toen het zover was hebben wij afscheid moeten nemen van Jamie voordat hij de operatiekamer in ging. Dat was heel erg heftig. Het is niet te omschrijven wat er door je heen gaat op zo’n moment en hoe machteloos je je voelt. Gelukkig is de operatie goed verlopen.
Jamie herstelde snel en goed. Op de verjaardag van Mirjam (5 september 2021) mocht hij alweer mee naar huis. Een mooier verjaardagscadeau had zij zich niet kunnen wensen! Op woensdag 8 juni 2022 moest Jamie weer voor controle van zijn hartje. Het gaat nu zo goed, dat hij pas over twee jaar weer terug hoeft te komen voor de volgende controle. Wat een geweldig nieuws!
TikkieRing
Van Stichting Hartekind kreeg Jamie bij elke echo, prik, operatie, het inbrengen of uithalen van een infuus of sonde of andere behandeling een mooie bedel voor aan zijn TikkieRing. Natuurlijk begrijpt hij nu nog niet de betekenis van al die bedels, maar het is wel een mooie manier om hem later te vertellen wat hij heeft meegemaakt. De bedels vertellen zijn verhaal.
Geschreven door Alexandra en Mirjam, mama’s van Jamie
