We waren boos, vol ongeloof en verschrikkelijk bang om Juup kwijt te raken. Waarom Juup?

 

Het verhaal van Juup, geboren met een VSD

 

27 november 2017 was een bijzondere dag voor ons.

Het was de verjaardag van mijn overleden oma en tevens de dag waarop ons mooie zoontje Juup geboren werd.

Juup was een klein kindje. Hij werd te vroeg geboren (vijfendertig weken en vijf dagen) en woog 2.220 gram. Daarom moest hij twee weken in het ziekenhuis blijven.

Toen hij twee weken later mee naar huis mocht dachten wij dat op dat moment ons leven op de ‘roze’ wolk zou beginnen. Maar helaas, dat was niet zo. Juup dronk slecht en na de flessen spuugde hij erg veel. Hij was wel levendig en vrolijk, en huilde weinig, maar hij groeide niet goed. We hebben in die eerste periode veel bezoeken aan het ziekenhuis en aan het consultatiebureau gebracht, maar een oorzaak werd niet gevonden.

 

Een ruisje

In mei 2018 moesten we voor de zoveelste keer naar het consultatiebureau. De arts luisterde heel geconcentreerd en herhaaldelijk naar het hartje. Ze hoorde een ruisje en vertrouwde het niet. We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis.

Eind juni was de afspraak bij de kinderarts. Juup werd helemaal onderzocht en er werd geluisterd naar zijn hartje. Ook de kinderarts hoorde een ruisje. Hij vertrouwde het nog minder dan de consultatiebureau arts en stond erop dat wij nog dezelfde dag naar DC Klinieken in Rotterdam gingen voor een uitgebreide hartecho.

In een roes reden we naar Rotterdam. We hadden geen idee wat we moesten verwachten. In het gesprek met de kindercardioloog kregen we de schrik van ons leven:  Juup had een gat tussen de hartkamers van één cm groot! Een VSD. En er was maar één manier om dit te sluiten en dat was door middel van een openhartoperatie.

Er ging van alles door ons heen. We waren boos, vol ongeloof en verschrikkelijk bang om Juup kwijt te raken. Waarom Juup?

Een dag later zaten we in het Sophia Kinderziekenhuis voor allerlei aanvullende onderzoeken. De cardioloog bevestigde wat ons een dag eerder was verteld. Hij maakte zich grote zorgen over ons kleine ventje en stond erop dat Juup binnen een maand geopereerd zou worden. Onderweg naar huis drong pas echt tot ons door dat we in een enorme rollercoaster terechtgekomen waren. Thuis hebben we de directe familie en naaste vrienden op de hoogte gebracht. We hebben veel gehuild en Juup enorm veel geknuffeld.

De werkgever van mijn man was erg meelevend. Hij hoefde zich geen zorgen te maken over allerlei praktische dingen rond het werk, maar mocht zich focussen op onze zoon. Zelf werk ik in mijn eigen bedrijf en kon dat even laten voor wat het was. We hebben oppas gezocht voor onze honden, de vriendjes van Juup, want dat ging ook allemaal gewoon door. Gelukkig hebben we familie en vrienden waarop we konden bouwen, en dat is nog steeds zo.

 

Openhartoperatie

Op 16 juli 2018 was het zover, de openhartoperatie. Wat was dat spannend! Je zoontje van zeven maanden oud, die zo’n grote operatie moet ondergaan. Papa en mama hadden meer last van de zenuwen dan Juup. De operatie duurde vier uur. Vier lange uren wachten terwijl je kindje zo’n ingrijpende operatie ondergaat. Na vier uur kregen we het verlossende telefoontje. Alles was goed gegaan en we mochten naar Juup toe op de IC. We wisten niet wat we zagen! Een mooi klein mannetje dat de operatie goed had doorstaan en aan het herstel begonnen was. Dat was ook het moment dat Juup geen Juup meer genoemd werd, maar SUPER Juup.

Juup heeft acht dagen in het Sophia Kinderziekenhuis gelegen. Mama was hele dagen bij Juup en reed heen en weer tussen huis en ziekenhuis. Papa was er bijna elke dag, want die moest ook bij de honden blijven.

Tijdens die acht dagen zagen we Juup enorm veranderen. Voorheen wachtten we na de flesvoeding op het spugen, en nu liet hij alleen een flinke boer. We verbaasden ons iedere dag weer hoe snel hij herstelde.

Na het verblijf in het ziekenhuis is het alleen maar beter gegaan. Juup is bezig met een inhaalslag met alles. De flesvoeding gaat enorm goed, hapjes zijn zo op, motorisch gaat het heel snel en hij kruipt heerlijk door de kamer en begint met staan. We hebben een heel ander kindje teruggekregen.

Op 31 oktober 2018 brachten we weer een bezoek aan het Sophia Kinderziekenhuis. Hier kregen we het nieuws wat we nooit hadden verwacht: Juup hoeft pas over een jaar terug te komen voor controle omdat hij er zo goed uitziet en alles keurig aan het herstellen is.  Mama moest natuurlijk even een traantje wegpinken van geluk en papa sprong een gat in de lucht. Juup vond het allemaal prima zolang hij zijn kleine hondje Sophia maar bij zich had. Dat was het hondenknuffeltje dat bij hem lag op de IC.

 

Van grijze wolk met een ruisje naar super Juup

Juup werd 27 november een jaar en dat hebben we groots gevierd. We vonden dat hij een super verjaardag had verdiend na alles wat hij had meegemaakt.

Wij zien een rooskleurige toekomst voor ons, waarin we volop gaan genieten van het kleine mannetje, samen met onze hondjes. We zijn zo blij dat de operatie het leven van ons zoontje gered heeft en dat hij nu gewoon verder kan als ieder ander kindje. En als hij achttien is is hij hopelijk uitgegroeid tot een boom van een vent, met een super hart!

 

Geschreven door Regina, mama van Juup