We werden gerustgesteld: met zijn hartje was niets aan de hand ….
Het verhaal van Chase, geboren met coarctatie aortae
Na een zwaar en langdurig medisch traject was ik in januari 2017 eindelijk zwanger. Wat waren we blij!
Omdat de zwangerschap tot stand was gekomen via ICSI, kregen we met twintig weken een uitgebreide echo in het ziekenhuis. Daar bleek dat Chase wat aan de kleine kant was. Ook dachten ze iets te horen bij zijn hartje. Hij was alleen zó druk dat de echoscopist het niet goed kon beoordelen. Daarom moesten we een week later terugkomen.
Bij die tweede echo werd weer uitgebreid naar het hartje gekeken. We werden gerustgesteld: met het hartje was niets aan de hand. Wel moest zijn groei goed in de gaten gehouden worden. Daarom moesten we onder controle blijven bij de gynaecoloog.
De bevalling
De rest van de zwangerschap verliep voorspoedig. Alleen de achterblijvende groei bleef een punt van aandacht. Uiteindelijk werd besloten dat de bevalling ingeleid moest worden. Dit is gebeurd op 23 september, maar had geen resultaat. Ik kwam niet verder dan een ontsluiting van vier centimeter. Daarom is Chase op 25 september met een keizersnede geboren. Hij was zesenveertig centimeter lang en woog 2.680 gram. Inderdaad klein, maar niet zo klein als ze verwachtten.
Natuurlijk werd hij na de geboorte uitvoerig gecontroleerd, maar gelukkig was alles goed. Vijf dagen later mochten we naar huis.
Toch heb ik altijd het gevoel gehad dat er iets mis was met Chase. Hij kreunde ontzettend hard. Maar de meeste mensen zeiden dat dat normaal was….
Toen Chase twee weken oud was viel ons op dat hij een dikker duimpje had. Dat was – achteraf gezien gelukkig! – voor de huisarts reden om ons door te sturen naar het ziekenhuis.
De kinderarts heeft hem uitvoerig onderzocht en ontdekte een ruis aan zijn hartje. Toen is het balletje pas echt gaan rollen. Nog diezelfde middag is er een echo gemaakt en een paar dagen later mochten wij ons melden bij het Amalia Kinderziekenhuis. Daar vertelde men ons dat Chase een vernauwing had aan zijn aorta. Hij zou een operatie moeten ondergaan!
Spannende tijd
Vanaf dat moment hebben we in het ziekenhuis gelogeerd. De openhartoperatie vond plaats toen Chase zes weken oud was. Na de operatie bleek dat hij epilepsie had, wat alleen te zien was aan zijn rechterhandje. Door tijdig ingrijpen en dankzij medicatie is hij daar gelukkig overheen gegroeid. Na uitgebreid onderzoek, waaronder een MRI-scan, werd een paar weken later duidelijk dat hij tijdens de hartoperatie een kleine hersenbloeding heeft gehad, met een minimale hersenbeschadiging als gevolg.
In die ziekenhuisweken is alles langs ons heen gegaan. We wérden geleefd. Ik ben ook heel veel dingen uit die tijd vergeten. Ik wist bijvoorbeeld zes uur na de operatie al niet meer wie de anesthesist was.
De operatie aan de aorta is wel gelukt, maar de vernauwing is teruggekomen.
Aan het verdikte duimpje is geen aandacht meer besteed. Het is gewoon zijn duimpje. Wel zijn er diverse genetische onderzoeken gedaan, ook vanwege zijn hartafwijking, maar daar zijn geen bijzondere dingen meer uitgekomen.
Het gaat heel goed
Gelukkig kunnen we zeggen dat Chase op dit moment stabiel is. We zijn natuurlijk steeds heel gespannen als we voor een volgende controle naar het ziekenhuis moeten, maar tot nu toe gaat het gelukkig heel goed met hem.
Hij geniet van het leven en wij genieten van hem, elke dag!
Geschreven door Guanita, mama van Chase
